Eens per jaar worden in Baflo zitmaaierraces georganiseerd. Sinds 2017 wordt de kar getrokken door Zitmaaierrace ’t Hoogeland Baflo (ZHB). In de omgeving van Baflo zijn zo’n 25 zitmaairacers actief die hun racemaaiers ook allemaal zelf gebouwd hebben. In de video vertelt Mark Kieneker, een van de bestuursleden van ZHB wat hij zo mooi vindt aan zitmaairacen en het bouwen van racezitmaaiers: “Op de baan is het af en toe een strijd en soms ook wel een felle strijd, maar daarna helpt iedereen elkaar weer. Dat vind ik het mooie aan de sport.” Film Ingrid Oyevaar.

Baflo (Gronings: Bavvelt of “Baffelt”) is een wierdedorpje waar ongeveer 1750 mensen wonen en maakt deel uit van de wierdereeks die vanaf Sauwerd via Winsum en Baflo naar Warffum loopt. Vroeger was Baflo een gemeente waarvan Baflo de hoofdplaats was. Tot die gemeente behoorden ook de dorpen Den Andel, Rasquert, Saaxumhuizen en Tinallinge.

Baflo vormt samen met de wierde waarop Rasquert ligt een dubbelwierde. De Bavvelder wierde dateert van omstreeks 600 voor Chr.  De Friese missionaris en rooms-katholieke bisschop Liudger zou aan het einde van de 8^e eeuw het eerste kerkje hebben gesticht in Baflo. Dit kerkje is vermoedelijk de voorganger van de huidige St. Laurentiuskerk.

Baflo ligt verder aan de spoorlijn ‘Roodeschool’ die vanuit de stad Groningen inmiddels is doorgetrokken naar de Eemshaven. Over het water wordt Baflo verbonden met het Reitdiep door middel van het kanaal Baflo-Mensingeweer en de Kromme Raken. En aan Oostzijde door het Rasquerdermaar en het Warffumermaar met het Boterdiep. Baflo is het uitgangspunt voor de Noorderlijker Rondritten, ook wel de ‘Groningse Elfstedentocht’. Een voor Baflo belangrijke voormalig dorpsbewoner was Rudolf Agricola. Hij leefde van 1443 tot 1485 en was de grondlegger van het humanisme in Noord-Europa. Er is een straat naar hem vernoemd, een standbeeld voor hem opgericht en er liggen speciale Rudolf Agricola taartjes bij de bakker.

De schrijver Maarten ’t Hart situeerde een deel van zijn roman ‘Verlovingstijd’ in Baflo:“Op een zonnige, windstille septemberdag stoven wij naar een groeve in Groningen. Jarenlang had mijn moeder daar met mijn stiefvader in Baflo gewoond. Zij was daar, ‘zo dicht onder de poolcirkel’, zoals zij zei, langzaam weggekwijnd. Uiteindelijk had zij mijn stiefvader, vlak voor hij begon te dementeren, zo ver gekregen dat hij erin toestemde om te verhuizen naar de landouwen onder Schipluiden, waar mijn moeder en hij geboren en getogen waren. Als voorwaarde stelde hij wel dat hij in Baflo begraven wilde worden. Vandaar dat wij ons drie dagen na zijn overlijden van Zuid-Holland naar Noord-Groningen begaven.”

Foto’s Ingrid Oyevaar